سوء استفاده‌ی جنسی توسط روحانیون در نهادهای مذهبی (بخش ۱)
سوء استفاده‌ی جنسی توسط روحانیون در نهادهای مذهبی (بخش ۱)
نوشته سیمونا جلینک
خشونت جنسی در هر شکلی به طور اساسی کرامت، امنیت و استقلال بدنی فرد را نقض می‌کند. با این حال، زمانی که چنین سوء استفاده‌ای توسط یک روحانی انجام می‌شود، نقض اعتماد به حوزه معنوی گسترش می‌یابد و نه تنها بر ایمان قربانی به انسانیت، بلکه بر اعتقاد او به قدرتی برتر و آموزه‌های مذهبی نیز تأثیر عمیقی می‌گذارد. به جای آنکه منبع آرامش در زمان‌های دشوار باشند، این اصول معنوی ممکن است با ضربه روحی از طرف کسانی که باید راهنمای اخلاقی باشند، از بین برود.
سوء استفاده در نهادهای مذهبی در طول تاریخ وجود داشته، اما از طریق رسوایی‌های شناخته شده، جهانی توجه عمومی را به خود جلب کرده است. در کانادا، اذعان به سوء استفاده در مدارس شبانه روزی تحت اداره مذهبی در دهه ۱۹۸۰ لحظۀ سرنوشت ساز بود که باعث ارزیابی مجدد ملی از رابطه بین ایمان و سوء استفاده شد.
از زمان این افشاگری‌ها، گزارش‌های متعددی سوء استفاده و پنهان کاری آن در جوامع مذهبی را ثبت کرده‌اند که شامل بی‌شمار کودک و بزرگسال آسیب پذیر می‌شود. به طرز نگران کننده‌ای، موارد سوء استفاده تاریخی و فعلی همچنان در حال ظهور هستند که نشان دهنده مشکلی مداوم و فراگیر است. درک اینکه چگونه محیط های مذهبی می‌توانند زمینه مناسبی برای سوء استفاده شوند، با شناخت عوامل کلیدی که فرصت‌هایی برای چنین تخلفاتی ایجاد می‌کنند، آغاز می‌شود. روحانیون که اغلب مورد احترام و اعتماد هستند، ممکن است نفوذ قابل توجهی داشته باشند که امکان دسترسی به افراد آسیب پذیر مانند کودکان را فراهم می‌کند. حلقه بسته اعتماد و اقتدار، تشخیص را دشوار می‌کند، در حالی که فرهنگ محرمانه بودن در محیط‌های مذهبی پوششی برای پنهان کاری فراهم می‌کند.
تحقیقات درباره ویژگی‌های مشخصه روحانیون سوء استفاده گر نشان می‌دهد که این افراد اغلب نقش‌های متعددی در جامعه خود دارند که امکان سوء استفاده از موقعیت شان را فراهم می‌کند. سلسله مراتب مذهبی عمدتاً مردانه، همراه با میزان بالای خودشیفتگی مشاهده شده در سوء استفاده گران، مشکل را تشدید می‌کند. این افراد ممکن است در یک نمایه واحد قرار نگیرند و متخلفان در طیفی از موقعیت‌ها، سطوح تجربه و جمعیت‌شناسی قرار دارند. محققانی مانند استنلی جی. گرنز و روی دی. بل، متخلفان روحانی را به سه دسته تقسیم کرده‌اند: «شکارچیان»، «سرگردان‌ها» و «عاشق‌ها». شکارچیان فعالانه به دنبال قربانیان می‌گردند، سرگردان‌ها در زمان بحران‌های شخصی به سوء استفاده گر تبدیل می‌شوند و عاشق‌ها به روایت دروغین علاقه متقابل با قربانیان خود باور دارند.
طبقه‌بندی مجرمان سوء استفاده گر جنسی به عمومی گرایان و تخصص گرایان نیز تقسیم می‌یابد، که عمومی گرایان از فرصت‌های غیرخاص استفاده می‌کنند، در حالی که تخصص گرایان قربانیان را بر اساس ترجیحات خاص هدف قرار می‌دهند. مورد دوم در میان کسانی که از کودکان سوء استفاده می‌کنند رایج تر است و به عنوان آزارگران موقعیتی یا ترجیحی توصیف می‌شوند. متخلفان موقعیتی از دسترسی به گروه‌های آسیب پذیر از جمله کودکان سوء استفاده می‌کنند، در حالی که آزارگران ترجیحی تمایل ظاهری به سمت کودکان دارند. هر دسته بینش‌هایی را درباره نیات سوء استفاده گر آشکار می‌کند و پیچیدگی این جرایم را نمایان تر می‌کند و نهادهای مذهبی و جامعه را به چالش می‌کشد تا به طور مؤثر با این سوء استفاده‌ها مقابله کنند.
تحریف مذهب، بعضا توسط متخلفان جهت توصیه اعمال خود مورد سوء سوء استفاده قرار می گیرد، به طوری که این تعیین و خواسته الهی بوده است. گفتمان مذهب گاهی اوقات توسط متخلفان برای توجیه اعمال خود مورد سوء استفاده قرار می‌گیرد، همانطور که در ادعاهای تعیین الهی برای سوء استفاده نشان داده شده است. علیرغم تفاوت‌های اعتقادی، هیچ دینی چنین اعمالی را تأیید نمی‌کند، به ویژه زمانی که توسط افرادی انجام می‌شود که قرار است تجسم اصول الهی باشند. قربانیان سوء استفاده جنسی روحانیون نه تنها با تجاوز شخصی روبرو هستند، بلکه با سؤالاتی درباره ایمان و اعتماد به نهادهایی که در محافظت از آنها شکست خورده‌اند نیز مواجه می‌شوند. این امر مستلزم پاسخی قوی است که عدالت و بهبودی را برای قربانیانی که در این فضاهای مقدس مورد سوء استفاده قرار گرفته‌اند، تضمین کند.
وکیل صدمات روحی و جسمی در کانادا
وکیل صدمات روحی و جسمی در تورنتو
وکیل آزار و اذیت جسمی در تورنتو
وکیل تجاوز در تورنتو
وکیل تجاوز در کانادا
وکیل آزار و اذیت جسمی در کانادا